HanSei

De gemeentelijke sturingsfruitmand

De gemeentelijke sturingsfruitmand

Gemeenten moeten jeugdhulp gaan inkopen op basis van de kwaliteit van die hulp. En met kwaliteit bedoel ik ook resultaat. Gemeenten moeten dus niet alleen inkopen op grond van hoeveel kinderen en gezinnen hulpaanbieders zien, hoeveel bedden ze bezet hadden, hoeveel vragen er beantwoord werden et cetera, maar ook op grond van gegevens waaruit blijkt dat ze kinderen werkelijk hebben geholpen. Als kinderen er bij de ene aanbieder beter uitkomen dan bij een andere lijkt me dat, als klant en als financier, een heldere keuze.

Helaas is dat nog geen realiteit in 2015. Veel aanbieders houden namelijk nog niet systematisch bij of hun hulp resultaat heeft. En waar ze dat wel doen, doen ze het vaak zo verschillend dat het voor een gemeente onmogelijk is om helder te krijgen bij welke hulpaanbieder de resultaten het best zijn. Een jeugd-ggz-aanbieder gebruikt misschien het ene instrument, een instelling voor lvb-jeugd een ander. Een gemeente kan op grond van deze appels en peren geen op resultaten gebaseerde keuze voor een hulpaanbieder maken.

Waarom meten jeugdhulpaanbieders dan niet allemaal hun resultaten, en ook niet keurig op dezelfde manier? Daar kunnen verschillende redenen voor zijn, acceptabele en niet-acceptabele.

Rookgordijn van expertise

Om de niet-acceptabele te noemen: er zijn aanbieders die vinden dat je dit soort zaken niet hoeft bij te houden, of dat het niet kan. “De klant komt vanzelf op goede hulp af”, “Niet alles is te meten”, om er maar een paar te citeren. Daarmee trekken ze soms een rookgordijn van expertise op voor gemeenten. Als extraatje presenteren ze dan het argument van de toegenomen bureaucratie. “We moeten al zoveel registreren, terwijl we onze tijd juist beter kunnen besteden aan hulp.” En met een pleidooi voor meer bureaucratie kun je tegenwoordig rekenen op pek en veren…
Ik vind dat zo’n struisvogelhouding niet past. Willen weten of je resultaat hebt en of je klanten tevreden zijn, hoort wat mij betreft bij de gewenste basisberoepshouding van elke professional, ook buiten de jeugdhulp. Dat hoeft echt niet met een megabatterij aan tests, maar kan ook slim.
Als een jeugdhulpaanbieder zijn resultaten niet meet of niet wil meten, zou ik mijn centjes daar niet aan geven. Gemeenten, zet deze aanbieders gerust buitenspel en kies aanbieders die kritisch kijken naar hun eigen effect en die resultaatgegevens gebruiken voor kwaliteitsverbetering.

Gevarieerd hulpaanbod

Het inkopen van appels én peren is voor gemeenten een onontkoombare realiteit. Verschillende soorten hulp, zoals jeugdzorg, jeugd-ggz en jeugd-lvb, zijn niet op alle resultaten vergelijkbaar. Dat is een acceptabele reden waarom niet alle aanbieders op dezelfde manier hun resultaten meten.

Het hulpaanbod blijft een rijk gevarieerde fruitmand, met ook citrusvruchten, of met mango’s en papaja’s. Staat trouwens veel leuker op tafel. Maar kies natuurlijk wel de beste appels en de beste peren. Gemeenten kunnen namelijk sturen op de kwaliteit van álle fruitsoorten.

Verder Bericht

Vorige Bericht

Laat een reactie achter

© 2024 HanSei

Thema door Anders Norén